Allereerst was ik blij verrast door het bezoek van Marjon Triebert naar aanleiding van het feit dat ik dit jaar 50 jaar lid ben van de PvdA. De rozen staan nog steeds zeer rood te pronken in de vaas en mijn speld ligt tussen de trouwfoto en een andere foto van mijn ouders in. Zij hebben mij (en mijn broer) met een groot gevoel voor rechtvaardigheid opgevoed. Ik was 18 jaar toen ik lid werd van de Partij, zat nog op de HBS en mijn klasgenoten voorspelden dat ik op mijn 30e wel lid af zou zijn en mogelijk VVD-stemmer zou zijn geworden. Helaas voor hen ben ik de Partij trouw gebleven en ben ook een aantal jaren actief geweest als lid van het 1 mei comité en als gewestelijk afgevaardigde van het gewest Noord-Holland Zuid.
Uit een rood nest
De sociaal democratie is mij met de paplepel ingegoten. Mijn ouders waren lid alsook mijn grootouders van de kant van mijn vader. Grootmoeder van de kant van mijn moeder was wel PvdA stemmer maar zover ik me kan herinneren geen lid. Ik herinner me nog dat ik als kind met de familie naar de 1 mei bijeenkomsten ging die toen nog landelijk georganiseerd werden. Mijn oma heeft tot dat ze ziek werd eind jaren ’40 gezongen in de Haarlemse afdeling van de Stem des Volks. In het boek “Gij zijt kanalje heeft men ons verweten” van Jaap van der Merwe (wie kent hem nog?) staat op pagina 204 een foto van de Stem en met behulp van mijn vader heb ik daarop mijn oma ontdekt. Mijn opa is zo’n beetje zijn hele leven bestuurslid geweest van woningbouwstichting Haarlem, een stichting gebaseerd op de sociaal democratische idealen van voor de oorlog (SDAP) en na de oorlog (PvdA). Kortom ik kom uit een rood nest en ben daar altijd trots op geweest.
Ondanks twijfels trouw
Ik heb ook perioden gekend dat ik twijfelde aan de voortzetting van mijn lidmaatschap. De twijfel sloeg toe begin jaren ’90 en tijdens de kabinetten onder Kok. De bezuinigingen op de WAO en het vervolgens afschaffen van de WAO en de invoering van de WIA waren voor mij de eerste signalen waardoor de twijfel toesloeg. Als beleidsmedewerker bij het GAK en UWV (tot pensionering) heb ik met lede ogen gezien hoe de sociale zekerheid werd uitgekleed ook door bewindslieden van de PvdA. Maar ik realiseer me dat dit beleid ook het gevolg is geweest van de druk vanuit VVD en ook CDA.
Ik heb vaak verzucht “Jongens laat dit kabinet vallen, luister naar de mensen die slachtoffer worden van het beleid en kijk eens naar het resultaat namelijk de groei van de tweedeling in de maatschappij”. Ik heb meegemaakt dat onder druk van bezuinigingen ook binnen UWV gekeken werd of er niet meer op basis van algoritmes gestuurd kon worden, risico’s inschatten op basis van postcodes. Ik heb daar vanuit mijn functie altijd tegen geageerd. Wat nu in het kader van de Toeslagenaffaire naar voren komt, is voor mij niet vreemd en een logisch gevolg van het bezuinigen op personeel en vooral deskundigheid. Maar ook het gebrek bij de ministeries aan praktijkervaring, hoe werken maatregelen die op de tekentafel worden bedacht in de praktijk uit, wat zijn de gevolgen als de Tweede Kamer maar ongebreideld blijft sleutelen aan wetgeving zonder dat getoetst wordt of iets uitvoerbaar is.
Ik heb dat geprobeerd duidelijk te maken aan Lodewijk Asscher maar heb nog nooit een reactie van hem mogen ontvangen, Dat doet mij zeer. Ook heb ik met Gijs van Dijk hierover contact gehad. Ook dit is zonder veel gevolg gebleven terwijl hij mij liet weten dat hij met mij verder wilde praten. Ik begrijp dat Kamerleden het heel erg druk hebben, maar goed parlementair werk begint aan de basis namelijk luisteren naar de mensen en ze niet wegzetten als ‘”Wat weten zij er nu van”hetgeen mij overkwam toen Jeltje van Nieuwenhoven in Haarlem kwam uitleggen waarom de WAO compleet afgebroken moest worden en niet wilde luisteren naar mijn verhaal over de weeffouten die zaten in de WAO.
Goede politiek begint met luisteren naar de mensen
Ondanks dit alles blijf ik sociaal democraat in hart en nieren en hoop ik dat er een moment gaat komen dat men weer gaat luisteren naar de mensen. Besef dat al die mensen die stemmen op partijen als de PVV en FVD veelal mensen zijn die in het verdomhoekje terecht zijn gekomen en niet van nature extreem rechtse ideeën hebben maar veelal zo reageren omdat ze niet gehoord worden door al die academici die de negen bankjes van de Tweede Kamer bezetten. Het is niet genoeg om je te beroepen op je afkomst (“Mijn vader was melkboer.”) je moet gewoon gaan luisteren naar wat mensen in de achterstandswijken bezighoudt. Een beetje meer Ella Vogelaar en Elske ter Veld-gevoel zou heel fijn zijn. Als dat gebeurt ben ik ervan overtuigd dat de PvdA er weer bovenop komt, wellicht ook weer wat meer gewone mensen in de Kamer. Ook dat zou daar mogelijk bij helpen.
Marjon vroeg bij het weggaan of ze een foto mocht maken voor de nieuwsbrief. Voor mij hoeft dat niet, in plaats daarvan maar een foto van “De stem des volks”. Maar waar ik wel op hoop is dat mijn verhaal ter harte wordt genomen. Het mag dan ook ter kennis gebracht worden van Lilianne Ploumen en Nelleke Vedelaar. Mogelijk wordt er nu dan wel op gereageerd 😊
Nogmaals dank voor de rozen en het speldje.
